Two poems by Mujib Mehrdad, translated from Persian by Sholeh Wolpé 

I AM the Poet of War

I’ve heard the volley of a thousand soldiers,
been wounded just like soldiers,
watched my mate’s skull crushed
like a soldier, and lost my land
and gardens to the enemy.

I’ve never been in a trench,
but my home is surrounded by trenches.
I’ve not served in an army, but I’ve retreated
with soldiers, fled with them, and was tortured.
How have I not been a solider?
Look at my stomach ulcer,
look at my ravaged home,
see my desolate poems.
I am a poet of war because
my mother gave birth
like a reptile in a damp cave
and I was born into the absence of light.

من شاعر جنگم

صدای گلوله هزار سرباز را شنیده ام
مانند سربازان زخم برداشته ام و عین یک سرباز
جمجمه هم بازی ام را متلاشی دیده ام
عین یک سرباز سرزمینم را و باغ هایم را دشمن گرفته است
در سنگر نبودم

اما خانه ام در محاصره سنگرها بود
سرباز نبودم اما
با سرباز ها عقب نشینی کرده ام متواری شده ام، شکنجه شده ام
من چی گونه سرباز نبوده ام؟
زخم معده ام را ببین
خانه ویرانم راببین
شعر گریانم را ببین
من شاعر جنگم
زیرا مادرم عین یک خزنده

در یک غار نمناک
در غیاب نور مرا زاده است

I Looked Back

I looked back
and saw water flowing
on cheeks instead of creeks.
Bullets rained on rooftops
and hope was on fire in people’s eyes.
Saw how the kiss of blood found lips
in this town where wolves and bullets
rushed everything that moved.

I saw your bare feet.
Naked feet on warm earth,
with fresh shrapnel in the soil, in rocks,
in the crevices of walls.
Maybe they were seeking
any living soul in hiding, this sharp
confetti hitting tree branches, drawing
song from the leaves, or devouring the sea.
Nature too takes its share.

I looked back and saw
not a city,
but a pile of warm rubble,
and streams so clotted with blood
they did not run.

سرم را برگرداندم

سرم را برگرداندم
و آب ها را در طغیان دیدم
روی گونه ها
اب هایی که باید
درطغیان می بودند در جویبارها
گلوله می بارید بر بام ها
و در چشم ها امیدی
نزدیک به زبانه های یک آتش بزرگ بود
چگونه خونِ بوسه می یافت لب ها را
در شهری که گرگ ها و گلوله ها می جهیدند به سمت هر چیزی که می جنبید

پاهای برهنه ات را دیدم
پاهای برهنه را بر زمینی گرم
و ترکش های تازه در زمین، در سنگ
و در سوراخ های دیوار، شاید زنده جان مخفی را می جستند
ترکش هایی که درمیان شاخه های درختان فرو می رفتند و آواز برگ ها بر می خاست
یا دریا را می دریدند
و طبیعت هم سهمی می برد

سرم را برگرداندم
تلی از خاک گرم بود نه شهری
و آب های غلیظ و خون از جریان بازمانده بودند

Author: Mujib Mehrdad

Mujib Mehrdad is the author of several poetry collections, including Gladiators Are Still Dying, which won the 2007 Afghan Civil Society’s literature contest and Dolphin’s Alley, which won the 2021 Ahmad Shamlou Poetry Award.  He has also published an essay collection and a novel, and wrote a soap opera for the Afghan network Tolo TV. Mehrdad has translated the work Allen Ginsburg, Sylvia Plath, Vladimir Mayakovsky, and Langston Hughes into Dari. After facing threats from the Taliban and fleeing from Afghanistan after August 2021, Mujib is currently in the United States with his wife and child.

Translation: Sholeh Wolpé

Plume: Plume Issue #153 May 2024