Evening
In memoriam Hugo Claus
The blue chair on the terrace, coffee, evening,
the euphorbia reaching for absent gods,
full of longing for the coast, everything
an alphabet of secret desires, the last
he sees before the gloom,
the mist in his head. He knows
the shapes of words will disappear,
only dregs in his cup,
the lines disconnected
that once were thoughts,
never again a word
of truth. Dismantled grammar,
blurred pictures without a bridge,
from the wind the sound
but no longer the name,
someone said it would be so
and death was on the table,
a slow servant, waiting
in the hall, smiling stupidly,
leafing through his newspaper
with senseless items.
He knows all this, the euphorbia,
the blue chair, the coffee on the terrace,
the day that folds around him slowly
and then swims off,
a gentle beast
with its prey.
Avond
in memoriam H.C.
De blauwe stoel op het terras, koffie, avond,
de euforbia reikend naar afwezige goden,
vol heimwee naar de kust, alles een alfabet
van geheime verlangens, dit is zijn
laatste gezicht voor het duister,
het floers in zijn hoofd. Hij weet,
verdwijnen zullen de vormen van woorden,
in zijn kelk alleen nog maar droesem,
de lijnen niet meer verbonden
die vroeger gedachten waren,
hier komt geen woord meer
dat waar is. Vergruisde grammatica,
bewogen beelden zonder brug,
van de wind het geluid
maar niet meer de naam,
iemand heeft het gezegd
en de dood lag op tafel,
een trage bediende, wachtend
in de gang, dom lachend,
bladerend in zijn krant
met ontzinde berichten.
Dit alles weet hij, de euforbia,
de blauwe stoel, de koffie op het terras,
de dag die hem langzaam omwikkelt
en dan met hem wegzwemt,
een zachtmoedig dier
met zijn prooi.
Translator: David Colmer is a prize-winning translator of Dutch literature and is currently working on a new collection of Cees Nooteboom’s poetry for Seagull Books, who published his translation of Nooteboom’s Self-Portrait of an Other in 2012
